రాతిరంతా శుభ్రపడి తాజాగా మేల్కొంటున్న
వానాకాలపు ఉదయం
నల్లని మేఘాలతో నిర్మలంగా ఆకాశం
పల్చటి చలిగాలులు
ఇంకా జల్లుజల్లుగా కురుస్తోన్న వర్షం
తడిసిన ఆకుల మధ్య
ఓ విరిసీ విరియని పూవు
తడి తడి రెక్కలు అల్లార్చుకుంటూ
కువకువలాడే గుప్పెడు ప్రాణం
నిద్రకళ్లతో వెదుక్కుంటూ వచ్చి
నన్నల్లుకున్న నా పిల్లాడు...
ఈ ఉదయపు సౌందర్యాన్ని కొలిచి చెప్పమంటే-
నేనే కాదు, నువ్వూ కాదు
ఈ సమస్తాన్ని సృష్టించినవాడుకూడా
సమాధానానికి తడబడతాడు.
No comments:
Post a Comment