మందారమా..మాటాడుమా...పొగమంచుకు తలుపులు తీస్తే పాటని తన చుట్టూ తిప్పుకుంటూ వస్తుంది దేవి. ఆమె గిన్నెలు తోముతున్నంత సేపూ ఆ రెండు మాటలే కూనిరాగాలై వంటిల్లంతా తిరుగుతాయి. మందారం మాటాడకుండా ఎందుకుంటుంది. రొమాన్సింగ్ అక్కా..నువ్వు చూళ్ళేదా కాంతారా! నవ్విపోతుంది. చందనపు చెక్క పట్టపగలే గుండెల్ని గుచ్చుకుంటుంది.
*
వెలుగూచీకట్లను బట్టి వేళను పోల్చుకోవాల్సిన కాంక్రీట్ జంగిల్ లో..వెళ్ళేప్పుడు ఉన్న ఉత్సాహం తిరిగి వస్తుంటే ఉండదు. సాయంత్రపు నడక.
సీజన్స్‌తో నిమిత్తం లేకుండా అన్ని పూలూ దొరికేస్తున్న కాలం...పూల బళ్ళ దగ్గర ఆగిపోవాలనిపించే పరిమళపు తుఫాను.
వీధి చివర. గుబురు చెట్ల నీడన భూమిని తవ్వుకుని చిన్న కుక్కపిల్లలు. ఆగి ఉన్న కారుని ఆనుకుని నిలబడి - పడుచు జంట.
జబ్ దీప్ జలే ఆనా...
*
పగటి పరుగు ఆపి రాత్రి దుప్పటిలోకి నిశ్చింతగా ముడుచుకోవాల్సిన వేళ. పిల్లల అరుపులు ఆగిపోయేసరికే రోజు పూర్తైన విశ్రాంతిలోకి ఒరిగి, మనసంతా అలజడుల జాడ లేని హాయి. ఐపోయిన హోంవర్క్‌ల దొంతర. నా వేళ్ళ మీద చల్లారి పిల్లాడి నోటిలోకెళ్ళే ముద్ద. బడి సంగతులు. పసి కోపాలు. నేర్చుకున్న విద్యలు. ప్రదర్శనలు. 'When I get older, I will be stronger...' పిల్లిమొగ్గై వాడు దూకబోతే పట్టి ఆపి...
*
ఒక రాగం నుండి ఇంకో రాగంలోకి. ఎప్పటికీ పూర్తిగా పట్టుబడని పాటై...జీవితం. 
No comments:
Post a Comment