నేనంటే నేనే కాదు

ప్రతీపదం ఎక్కడో విన్నట్టే ఉంటుంది
ప్రతీ ముఖమూ చిరపరిచిత కథను మోస్తూ
కళ్ళ ముందే నడుస్తూ ఉంటుంది. 
ఏం చెయ్యాలో ముందే నిర్ణయించుకున్నట్టు,
భుజాలు తిప్పుకుని
ఎవరి దోవన వాళ్ళు వెళ్ళిపోయాక,
గది లోపలి గది లోపలి గదిలో
కళ్ళు పొడుచుకుని వెదుక్కుంటాను
తప్పిపోయిన ఏ మనిషి కోసమో
తెల్లవార్లూ కలల దారుల్లో కలియదిరుగుతాను

చీకటి గడప దాటడానికి,
కలలు చిట్లే వేకువలోకి లేవడానికి
ఎన్నాళ్ళైనా భయపడుతూనే ఉంటాను
నది నిరంతరం ముద్దాడినా లొంగిపోని చేపపిల్లలా
ఆలోచన స్వాధీనంలోకి రాక వేధిస్తున్నా
మెదడులో మోసుకు తిరుగుతూనే ఉంటాను.

ఆశ పుట్టిన రాత్రుల్లో, ఆశ చావని రాత్రుల్లో,
ముడుచుకుపోతున్న వేళ్ళన్నింటినీ పైకెత్తి
ఊహల్లోని బొమ్మలను విస్తరించి చుసుకుంటాను
పెదాల మధ్య నలిగి నెత్తురోడే పదాలని
అరచేతుల్లోకి తీసుకుని ప్రాణం పోసి చుసుకుంటాను

వెలుగు నన్ను తాకినప్పుడల్లా ఓడిపోతున్నానని
రాత్రి వెనుక రాత్రి జారినప్పుడల్లా
నా పాదాల ముందు గడియపడ్డ తలుపులు
కొత్తగా పుట్టుకొస్తున్నాయనీ
గమనించుకుంటూనే ఉంటాను.

ఒకరెళ్ళినా, మరొకరు వచ్చి చేరినా
ఏ ఇబ్బంది లేని ప్రాణమని అనుకుంటాను కానీ,
నా అరచేతుల్లో ఓ ప్రపంచముందనీ
నా వేలి చివరల్తో నా లోకాన్ని
శాసించగలననీ అనుకుంటాను గానీ,
నేనొక ఒంటరి ద్వీపాన్నేనని
నా లోపలి సముద్రం తీరం దొరక్క
విరుచుకుపడినప్పుడు గానీ తెలీలేదు.
వేళకాని వేళ, బహుశా అకారణంగానే కావచ్చు,
ఆకాశం నాలుగు మేఘపు తునకలుగా విరిగి
నను ముంచెత్తేదాకా తెలీలేదు.
నిజం నగ్నమై నా ముందుకొచ్చి
నిలువరించేదాకా, నన్ను నిలదీసేదాకా
నాలోపలి నిజమేమిటో నాకూ తెలీదు.

ఇప్పుడు,
చుట్టూ కదులుతున్న నీటి ముఖం మీద,
రెప్పలు విప్పుతోన్న నా బొమ్మను
ఈ వేళలో ఇంత నింపాదిగా గీస్తున్నదెవరు?

నేనైతే కాదు.
నిశ్చయంగా చెబుతున్నాను.
నేనంటే నేనే కాదు.

*తొలి ప్రచురణ - మధురవాణి, దసరా-దీపావళి సంచిక-2017 లో