శిక్ష

ఏ తీగను నమ్ముకునో,
ఉత్తరమొకటి వచ్చి నా ఒళ్ళో వాలింది.

కాలం ఏం చేసింది!

సంబోధనలు మార్చేసింది.

సంతకాలు మార్చేసింది.

ఒకప్పటి చివరిమాట, ఇప్పుడు
మొదటిమాట అయిపోయింది.
అక్కడితో, ఆ ఒక్కమాటతో,
ఉత్తరమే ముగిసిపోయింది.

కలిసిపట్టుకున్న సీతాకోకచిలుక
వేలు ఒకటి కదిలినందుకే
ఎగిరి ఎటో వెళ్ళిపోయింది
అడుగడుక్కీ పూలు పరిచి
నడిపించిన దారేమో
కాలు కాస్త బెసికినందుకే
నడిమినున్న అగాధాన్ని చూపిస్తూ చీలిపోయింది

ప్రేమ మాటెందుకు?
పదిలంగానే ఉండుంటుంది.
హృదయాలు మారితే ఏమి?
మనుషులు మారితే ఏమి?
ఎవరో ఒకరి గుండెలో ప్రేమ,
ఎవరో ఒకరి గుప్పెట్లో నువ్వూ..

జారిపోతున్న ఇసుకను
జాగ్రత్తగా పట్టుకోవడం తెలీని పాపానికి
పచ్చిపుండులా వేధించుకు తినే జ్ఞాపకమొక్కటే
శిక్ష!