గజేంద్రమోక్షం- ఆర్టిస్ట్ కేశవ్ గారి కన్నుల్తో..

ఈ కళారూపాన్ని ఏ క్షణంలో చూశానో కానీ, ఇది నా మనసును వదిలి పోవడమే లేదు! గజేంద్రమోక్షాన్ని ఇంత అద్భుతంగా తిప్పి చెప్పగల వాళ్ళు, ఎన్ని జన్మల తపస్సు చేసి, ఆ కృష్ణపరమాత్మను మనసులో నింపుకున్నారో ఊహకందడం లేదు.

"నీరాశ నిటేల వచ్చితి?" అని పదే పదే చింతించి, "ఏ రూపంబున దీని గెల్తు?నిట మీఁ దేవేల్పుఁ జింతింతు" అని వాపోయిన గజేంద్రుడు, అన్నదమ్ముల కొట్లాటలో మొండిగా పోరాడి ఓడి, ఆఖరు నిముషాల్లో అమ్మను సాయం పిల్చుకుని, ఆమె కనపడి చేయందివ్వగానే కరుచుకుపోయి గుండెల్లో తలదాచుకునే పిల్లవాడిలా, - ఆ శ్రీమన్నారాయణుడిని బిగియార కౌగిలించుకున్నాడు. "ఒకపరిజగములు వెలి నిడి, యొకపరి లోపలికి గొనే" శ్రీహరి, ప్రసన్నంగా ఆ గజరాజును చేరదీశాడు. "నిడుద యగు కేల గజమును, మడువున వెడలంగఁ దిగిచి మదజల రేఖల్ దుడుచుచు మెల్లన పుడుకుచు, నుడిపెన్ విష్ణుండు దుఃఖ ముర్వీనాథా!" అంటాడు భాగవతంలో పోతన. అది సరే, గజరాజును మడుగులో నుండి బయటకు లాగి, అతని పైని మదజలరేఖలు తుడుస్తూ, వెన్ను నిమురుతూ ఓదార్చడం దాకా పోతన కన్నుల్తో మనమందరమూ చూసిందే! చక్రహస్తుని రూపమంటారా, "సిరికిం జెప్పని వాడు" , అతడిక్కడెట్లా ఉన్నా చెల్లిపోతుంది, ఆ అలంకారాల్లో లోపాల వైపు నా చూపు వెళ్ళలేదసలు. నన్ను, (ఇంకా ఈ చిత్రం చూసిన ఎందరినో), ఆశ్చర్యపరచిందీ, పదే పదే ఈ చిత్రాన్ని వెదికి వెదికి చూసేలా చేసిందీ, కరి కాదు. మకరి. కరుణా సింధుడు శౌరి చక్రాన్ని పంపి హతమార్చడమే?! ఆ ఊహ కూడా రానీయలేదీ చిత్రకారుడు. ముందే చెప్పినట్టు, పిల్లలిద్దరు కొట్టుకుంటుంటే, ఒకింత బలహీనపడ్డ బిడ్డను అక్కున చేర్చుకున్న అమ్మతనాన్నీ, అమ్మ కనపడానే పంతాన్ని మరిచి, కోపాన్ని మరిచి, తాను చేసిన తప్పేమిటో తెలిసీ, ఏమీ ఎరుగని అమాయకుడిలా మళ్ళీ ఆ అమ్మ పాదాలే పట్టుకు వేలాడే పసితనాన్నీ పటం కట్టి చూపించాడు. హరిలో ఆగ్రహం చూపించలేదు, ఆవేశం అసలే లేదు. మొసలి కళ్ళల్లోనూ తుంటరి పని చేసి దొరికిపోయిన పసిదనమే తప్ప, పశ్చాత్తపం లేదు. పైగా, అలా ఒదిగి పట్టుకోవడంలో అమ్మ నన్నూ ఏమీ అనదన్న ధీమా ! ఆ చేయి, "ఇందరికి అభయమ్ములిచ్చు చేయి, కందువగు మంచి బంగారు చేయి.." మొసలినీ ఎలా దగ్గరకు తీస్తోందో గమనించే కొద్దీ హృదయం అమృతభాండమైపోతోంది.

ఇదీ కళకు సార్ధకత! ఇదీ!, ఇదే ఏ కళారూపమైనా చేయవలసిన పని. దీనికే మనం దాసోహమయ్యేది. మన లోపలా ఈ వెలుగున్నదని గుర్తు చేస్తున్నందుకే, వారికి కైమోడ్చేది.

గజేంద్ర మోక్షాన్ని కరి మకరి వైరంగా కాక, స్థితికర్త లీలగా, ఆయనే ముగించిన హేలగా హృద్యంగా చూపించిన ఈ చిత్రకారుడి ఊహాచమత్కృతికి వేనకోట్ల వందనాలు సమర్పించడం తప్ప, ఇంకేం చెయ్యగలను?

( One of the finest interpretations of Ganjendra Moksha I have ever seen. Painting by Keshav garu )