రెక్కలు తెగిపడి
తోటలో పూవులూ,
తూనీగలూ.
ఎన్ని కలలు ఛిద్రమయ్యాయో!
వేదనలర్థమవని వెర్రివాడి ముందే
మట్టిలో కలిసిపోతున్నాయి.
దిక్కుల్ని వణికిస్తూ
ఝంఝామారుతాలు,
కప్పల బెకబెకలు.
ఏ సందేశమెటుపోవాలో!
భాషరాని నిర్భాగ్యుణ్ణి
జాలిగా దాటుపోతున్నాయి.
వానపడ్డ ప్రతిసారీ
ఏదో బాధ!
ముసురుపట్టిన ఈ రాత్రీ,
నిద్రపోలేనిక.
తోటలో పూవులూ,
తూనీగలూ.
ఎన్ని కలలు ఛిద్రమయ్యాయో!
వేదనలర్థమవని వెర్రివాడి ముందే
మట్టిలో కలిసిపోతున్నాయి.
దిక్కుల్ని వణికిస్తూ
ఝంఝామారుతాలు,
కప్పల బెకబెకలు.
ఏ సందేశమెటుపోవాలో!
భాషరాని నిర్భాగ్యుణ్ణి
జాలిగా దాటుపోతున్నాయి.
వానపడ్డ ప్రతిసారీ
ఏదో బాధ!
ముసురుపట్టిన ఈ రాత్రీ,
నిద్రపోలేనిక.
Wonderful Manasa.. Chala gap tarvata blogs chustunna. Adbhutamaina kavita to re-start chesa:).
ReplyDeleteMy dear Aparna, Very happy to see you here again! How are you? How is the lil' one? Still keeping you busy? :D
ReplyDeleteYea, these are two poems(Vana and Samana) that I wrote listening to the taps of raindrops on my foggy window. Glad you liked them. Thanks, girl.