మరో తోటలోకి...

మెలకువొచ్చేసరికి ఈ తోటలో..

నాలుగు దారులు, నాలుగు కూడళ్ళు.

 

ఏ దారిలో ఏ పూవులెదురొస్తాయో

ముందే తెలిసిన వాళ్ళెవరుంటారనీ?

ఏమీ వెంటతేని చేతులకూ ఆశలెందుకో

ఏనాడెవరాలోచించారనీ?

 

దారులు,మలుపులు..

దాహాలూ మోహాలూ

దోసిట్లో అయాచితంగా..

రాసుల్లా రాలిపడే బహుమానాలు.

 

పరుచుకునే చీకట్లలో మసకబారే మార్గాల్లో

వెంపర్లాట దోచుకున్నది సమయమొకటేనా?

బరువెత్తే భుజాల్తో సాగిపోయే ప్రయాణాల్లో

గాడిద కూలిపోయేదా గడ్డిపోచ బరువుకేనా?

 

మూసిన గుప్పెళ్ళని వదిలేయడమో

మూతలు తెరవని సంచీలిక విసిరేయడమో

తప్పనిసరి నడక కదా,

ఇప్పుడే ఇక్కడే తేలాలి, తేలికపడాలి.

 

ఆఖరు అడుగు పడే వేళకి

అమృతపు చుక్కొక్కటి దొరికినా...

మళ్ళీ రానీ తోటలోకి.

 ****************************

                                             
ఇది నిజానికి ఏప్రిల్ నెలలో నేను బ్లాగులో ప్రచురించిన ఒక "Raw thought" కు కవితా రూపమిచ్చే ప్రయత్నం. నిన్న ఏమీ తోచక ఈమాటలో సాహిత్య వ్యాసాలు చదువుతూంటే, 2006 లో అఫ్సర్‌గారు వ్రాసిన ఈ వ్యాసం కనపడింది. చాలా ఆసక్తికరంగా అనిపించడంతో, అప్పటికప్పుడే అంతర్జాలంలో వెదికి, మిగిలిన పది ఉత్తరాలూ ఏకబిగిన చదివేశాను. ఆ కుర్రకవి ఉత్సాహం చూస్తే, నన్ను నేను అద్దంలో చూసుకున్నట్టు అనిపించింది :). మనసులో ఉన్నది కాగితం మీద యథాతథంగా రాదేమిటని బెంగటిల్లిన అతని తత్వాన్నిత్వరగానే అర్థం చేసుకోగలిగాను. ఆ హుషారులో, నేను ఏప్రిల్ నెలలో వ్రాసుకున్న పాతప్రతి - అప్పటి నుండి నాలో నాకు అసంతృప్తులు కలుగజేస్తూనే ఉంది కనుక, ఈ పూటకి " రిల్కే" నా గురువు అనుకుంటూ, మొదటి ఉత్తరంలోనే చెప్పిన పాఠాలను మనసులో ఉంచుకుని...మార్చుకు వ్రాసుకున్నాను.

ఆసక్తి గలవారి కోసం, Rainer Maria Rilke గురించి వికి వ్యాసం ఇక్కడ.
అతను ఔత్సాహిక కవికి వ్రాసిన లేఖల సంపుటి, "Letters to a Young Poet"  ఇక్కడ.