మురళీ ప్రణయగాథ

"ముర్లీ, ప్లీజ్! నన్ను అర్థం చేసుకో; ఐ రియల్లీ లవ్ యు."

చెవులు మూసేసుకున్నాడు మురళి.

"కనీసం నా మాట వినడం కూడా ఇష్టం లేదా నీకు?" రోషంతో అడిగింది రమ్య.

" నా పేరును చంపేస్తుంటే చెవులప్పగించుకుని వినడం నా వల్ల కాదు"

" హబ్బా!!!! నాకు కొన్ని పదాలు పలకవు, అది కూడా పెద్ద నేరమేనా, అసలు ఆ వంక పెట్టుకుని పెల్లే వద్దనడం ...ఇట్ ఈజ్ జస్ట్ నాట్ ఫెయిర్"

"రమ్యా, ప్లీజ్, నువ్వు "పెల్లి" "మురలి" అనడం మాకపోతే - మన పెళ్ళి సంగతి వదిలెయ్, నీతో మాట్లాడటం కూడా మానేద్దామనుకుంటున్నాను.

" అంటే నాలుగేళ్ళ పరిచయం, కలిసి తిరగడం, అన్నీ మర్చిపోదామా?"

" ఊ..."

"ఏమైంది నీకు, ఇంత మొండిగా తయారయ్యావు, నీకు తెల్సు కదా, నేను చదువు కోసం ఇక్కడికి వచ్చిన దాన్ని. వచ్చి దాదాపు సెవన్ యియర్స్ అవుతోంది. నేను మాట్లాడేది వాల్లకి అర్థం అవ్వాలి అంటే, మాట తీరు దానంతట అదే మారిపోతుంది. దానికి నేనేం చెయ్యను? "

"ప్రయత్నం."

" కమాన్!!"

" రమ్యా, నేను ఇక్కడికి వచ్చిన నాలుగేళ్ళలోనూ, కనీసం నా పేరైనా సరిగ్గా పిలవమని నిన్ను ఎన్నో సార్లు అడిగాను. నువ్వు వినలేదు. మాటకి ముందో సారి 'హనీ ' వెనకోసారి 'హనీ'. నువ్వు ప్రయత్నం చేసిందెప్పుడసలు? మొన్న సెమినార్‌కి స్టాంఫోర్డ్ వెళ్ళి, అక్కడి నుండి కృష్ణ శాస్త్రి విరహ గీతం తెలుగులో టైప్ చేసి పంపిస్తే, వెంటనే కాల్ చేసి, అర్థం ఏమిటో చెప్పమన్నావ్! "

"అఫ్కోర్స్! నాకు మరి అర్థం కాలేదు"

"కాస్తందుకో, దరఖాస్తందుకో...ప్రేమ దరఖాస్తందుకో; ముద్దులతోనే ముద్దరలేసే...- అని ఆ రోజు నేను కూని రాగాలు తీసినప్పుడు ఏం చేసావు?"


"మధ్యలోనే ఆపి దరఖాస్తు అంటే ఏమిటని అడిగాను.గుర్తుంది. నీకు కోపం వచ్చి వెళ్ళిపోయావనీ గుర్తుంది. మరి నువ్వసలు ఆ పాటే ఎందుకు పాడాలి...'Nothing gonna change my love for you' అనో లేదంటే ' I count the minutes, I count the seconds till you are here by my side again' అనో పాడితే నేనూ అందుకునేదాన్ని కదా!"

" సరిగ్గా నేను చెప్తోందీ అదే! అనుక్షణం నన్ను నేను మార్చుకోవాలి. లేకపోతే మన మధ్య రొమాన్స్ బతికే మార్గమే లేదు."

"ఇప్పుడు నువ్వు నన్ను మార్చాలని చూడట్లేదా..ఓఁ నా మీద నేరాలు చెప్తున్నావ్?"  బుసలు కొట్టింది..అంతలోనే సర్దుకుని,

" I can share the tips to keep the romance alive" కొంటె నవ్వులు కొనితెచ్చుకుంటూ అంది రమ్య.

"నాట్ ఫన్నీ;రమ్యా, నాకు తెలుగు సాహిత్యం ప్రాణం. అలా అని నాక్కాబోయే భార్య అపర సరస్వతి కావాలని నేను ఆశపడలేదు. సంసార రథం సాగాలంటే ఇద్దరి అభిరుచులూ నూటికి నూరు శాతం కలిసి తీరాలనుకునే వెర్రి వాణ్ణి కాదు నేను. కానీ, నా భాషను నువ్విలా చంపేస్తుంటే, అర్థం లేని వివరణలిచ్చి తప్పించుకోవాలనుకుంటే, నా వల్ల కాదు. నా పేరును కూడా సరిగ్గా పలకాలనుకోని మొండి మోడరన్ అమ్మాయి నా జీవితాన్ని ఏం చేస్తుందా అనే అనుమానం నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తోంది."


" సీ! నేనూ ఆఖరు సారి అడుగుతున్నాను, నాకు రానివి, నేను చెయ్యలేనివి నా చేత బలవంతంగా చేయించాలని చూడకు. నాకు డామినషన్ అంటేనే నచ్చదు. నన్ను నన్నుగా ప్రేమించాలి నువ్వు. అది నీకు చేతకాదంటే, ఫైన్. విడిపోదాం!"

"ఆల్రైట్"

రమ్య కళ్ళు కన్నీటి కొలనులయ్యాయి.

" నువ్వు నా వాడివి కావు. ఎందుకిలా అయ్యవో నాకు తెలీడం లేదు. నన్ను ఈ నాలుగేళ్ళలోనూ కంటికి రెప్పలా చూసుకున్నావు. నా మీద లెక్కలేనంత ప్రేమను చూపించావు. అర్థరాత్రి పీడకల వచ్చిందని ఫోన్ చేస్తే, ఇరవై కిలోమీటర్ల దూరాన్ని నిముషాల్లో దాటి నా దగ్గరకు వచ్చావు. నీకు నా మీద ప్రేమ లేదంటే, నేను ఒప్పుకోను. ఏం చెయ్యాలి నేను, నీ పేరు సరిగ్గా పలకాలి అంతే కదా, ప్రయత్నిస్తాను. నిజంగా! తెలుగులో మాట్లాడాలి, అదీ చేస్తాను. కానీ, విడిపోదాం అనకు, ఇట్ హర్ట్స్. ఆ బాధ నేను భరించలేను"

"..."

"బదులైనా ఇవ్వు, అసలు నా మాటలు వింటున్నావా? నన్ను నమ్మవా?"

"..."

"ము ర ళీ..చూశావా, సరిగ్గా పలికాను ! నాకు పెళ్ళి అంటూ జరిగితే అది నీతోనే! ఇదుగో, పెళ్ళి కూడా బానే పలికాను కదా ఇప్పుడు. నువు లేకుండా నేను బతకలేను...అలా నమ్మలేనట్టుగా చూడకు. నాకు కోపం వస్తుంది"

ఎర్రబడ్డ ముక్కు తుడుచుకుంటూ, కన్నీటి చారికలను అర చేత్తో చెరిపేసే ప్రయత్నం చేస్తూ కాస్త గట్టిగా చెప్పింది.

అతనిలో చిన్న చిరునవ్వు.

"ఏంటా పిచ్చి నవ్వు?"

"అంత ప్రేమ నిజంగా ఉందా అని"

"ఉంది. ఎలా నమ్మించాలి నిన్ను" నీరసంగా, బాధగా లోగొంతుకలో అడిగింది మళ్ళీ.

"తెలుసా...నాకసలు మాటలు నమ్మే అలవాటే లేదు..." కళ్ళు మూసుకుని, కుర్చీలో వెనక్కు వాలిపోతూ, అర చేతులు పూర్తిగా ఆహ్వానంలా చాస్తూ అన్నాడు మురళి.

*********